معماری مرکز کودکان سرطانی
دنیای کودکان دنیایی است با قوانین و قواعد خاص خود، این دنیا وابسته به تخیل کودکانه، خلاقیت و قوانین بی حدو مرز کودکان معماری درخور آنها را میطلبد چرا که طراح باید با خلق فضایی متناسب با روحیات مخاطب خود احساس رضایت و آرامش او را پاسخ دهد. برای اینکه معمار بتواند این روحیات را درک کند نیازمند مطالعه این تفکر میباشد. هنری که در ارتباط با کودکان قرار میگیرد و آنان را مخاطب اصلی خود میپندارد، ویژگیهای مشترکی را دربر میگیرد که گاهی مفاهیم در آن اشتباه میشود (پارسا، 1385).
برخی از مهمترین ویژگیها در معماری کودکان عبارت است از:
- دوری از پیچیدگی
- متناسب بودن با تخیل کودکان و دوری از واقع گرایی و در عین حال بیان واقعیت
- استفاده از تشابه و استعاره و سمبل در انتقام پیام
- استفاده از رنگ به منظور جلوگیری از یکنواختی و به کارگیری تنوع بیشتر
- به کارگیری ریتمهای تند و کند و در عین حال ساده
- استفاده از خطوط نرم و در شخصیت دهی تصاویر
- اغراق در تناسبات واقعی
- تناسب با فرهنگ و خواسته های درون کودکی
- رک گویی و نشاط (نوری محمدری، 1380).
تمام اتفاقات و برخوردهایی که روی کودکان تأثیر میگذارند در فضایی که آنها را دربر گرفته شکل میگیرد. پیشرفت شناخت از خود هم ارز و مکمل ادراک فضا است این مقوله برای انسان بالغ هم وجود دارد.
تعلیم و تربیت موفق و صحیح باید بدون ایجاد برخوردهای جدی، کودک را در پیدا کردن موقعیتش در فضا و محیط زندگیش یاری دهد؛ تا بتوانند مرکزیت خود را در آن بیابد.
منظور از این فضا، یک محدوده سرد هندسی نیست؛ بلکه به منظور فضایی فعال و تاثیرگذار است. این فضا در عین حال هم امنیت است و هم آزادی و یا حداقل وعده آزادی و فضایی که ما را دربرگرفته است در شکل گیری شخصیت ما شرکت می کند و خلوت ما را محافظت می نماید. این فضا، برحسب هر شخص یا دوران های مختلف زندگی، بزرگ و کوچک میشود. فرد می تواند به راحتی در این فضا که به نسبت اعمال او کوچک یا بزرگ می شود، خود را بیابد. پس فضا یک محیط عادی نیست، بلکه یک واقعیت روانشناختی زنده و پویا است. این فضا نباید خود را تحمیل کند بلکه باید متناسب با شخصیت انسان (استفاده کنندهی فضا) شکل گیرد (همان).
معمار، از طریق فضایی که به وجود می آورد به نوعی در تربیت افراد و ایجاد هویت نقش دارد؛ مسئولیتش، به دلیل حساسیت و تاثیرپذیری کودکان، در طراحی فضاهای مربوط به آنها بیشتر است. مصاحبهها و بررسی های متعدد نشان داده است که درک یک کودک از فضا با درک ما کاملا متفاوت است. او تمام تصاویر معمارانه را برحسب هوش لحظهای و تخیلش تحلیل میکند. فضای زیر پله که یک روز برایش حکم کلبه را دارد، روزی دیگر او را میترساند. نرده و حصار، در عین دادن حسن امنیت به او، میتوانند موجب اضطرابش بشوند. ورودیها و خروجیها اهمیت ویژه ای دارند. پیش بینیهای فضاهای انتقالی چون دهلیز، رواق و… میتواند از سختی جدا شدن از فضای خانواده بکاهد (پارسا، 1385).
09333358943
حس دریافتی کودک از فضا
از آنجایی که کودکان دنیای تخیلی خود را دارند، بسیاری از آنها در سنین زیر 7 سال دنیا را آنطور که باید تصور می کنند، نه آنطور که هست، و این باعث می شود که محیط کودکان فضایی نباشد که معمار بدون اینکه بداند، آن را طراحی می کند. همانطور که معماری از طریق تفاوت‌های مفهومی بر بیان سنتی زندگی تأثیر می‌گذارد، برخوردهایی که قبل از آن کاملاً پنهان بودند مطرح میشوند و در نتیجه آشکار میشوند. شکل کلی فضای معماری کودکان از عناصر منحصر به فرد و برجسته و آنچه احساسات او را برمی انگیزد نشات می گیرد. اشکال هندسی ناب رفتار کودک مورد توجه قرار می گیرد و اجازه نمی دهد مفاهیم مختلف در جزئیات بصری کودکانه مدفون بماند. نقاشی های کودکان نشان می دهد که کودکان چگونه فضا را در تخیلات خود می بینند. آنها به طور دقیق و کامل (به عنوان کاربر) فضا را می پذیرند و آن را با جزئیات در نقاشی های خود بیان می کنند که خود سیال شگفتی است. بچه ها معمولاً دوست دارند در مورد ظاهر اتاقشان بحث کنند. آنها اظهارات مهمی می کنند و در مورد رنگ اتاق، دیوارها و مبلمان مناسب خود نظرات خود را بیان می کنند و می خواهند در مورد آنها تصمیم گیری شود. به این ترتیب کودکان فرضیه طراح را مشخص خواهند کرد. این فرضیه اساس طرحی خواهد بود که تخیل کودکان، اشکال معماری و ویژگی های خاص خود را برمی انگیزد (بهروزی، 1390: 42).
درک فضا کار بسیار دشواری است. در عین حال کودک باید خودش را با دنیای اطرافش تغییر دهد و این دنیا را تحلیل کند. این کار را با تشخیص اشیاء اطراف خود انجام می دهد. او برای موفقیت در این تجربه به تمام احساسات و هوش خود نیاز دارد. کودک پیش دبستانی خیلی زود کنترل تمام حرکات خود را به دست می گیرد. او می تواند ذهن خود را روی چیزی متمرکز کند و در انجام کارهای مورد علاقه اش بسیار منظم و دقیق باشد. انجام یک سری اعمال بر اساس یک نظام منطقی برای او بسیار مهم است و در شکل گیری شخصیت او نقش اساسی دارد. به دنبال کنار هم قرار دادن این اقدامات مختلف بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده داخلی، پیشرفت و پیروزی جدیدی در دنیای بیرون است و به او جسارت و شهامت می بخشد. مانند سال های بعد، ورزش برای او سلامت، شجاعت و اعتماد به نفس به ارمغان می آورد. حرکت عامل مهمی در شکل گیری هوش است که تحت تأثیر تجربیات محیط بیرونی است. به همین دلیل باید فرصت هایی برای کودک برای انجام این تمرین ها فراهم کرد (هادوی، 1392: 62).
برای درک فضا باید به فعالیت کودک اهمیت زیادی داد. کودکی که مدتی را صرف ساختن چیزی با خمیر بازی یا قطعات مختلف می کند، ناگزیر در مورد اجزای مختلف سوال می پرسد، رابطه آنها با یکدیگر و با کل مجموعه مواجه می شود. به این ترتیب نسبت به ساختارهایی که بعداً در طول زندگی به دنبال آنها خواهد بود حساس می شود و علاقه ذهنی با لذت به وجود آمدن درآمیخته می شود. کودک برای هر چیزی و هرکسی که مورد علاقه اش است مکانی در فضا تعیین می کند و از پیدا کردن آنها در جای خود خوشحال می شود. به عنوان مثال، کودکان با یک سرپرست بزرگسال موشک بازی می کنند. اگر فرد بالغ محل مراقبت خود را تغییر دهد، ناراحت می شود و فکر می کند که دیگر نمی خواهد با آنها بازی کند (بوروری، 1391: 66).
به گفته آنها، بازی به دنبال کسی نیست که در مکانی ناشناس ناپدید شده باشد. بازی برای پیدا کردن کسی است که می داند کجا باید پنهان شود. این حساسیت به نظم نشان می دهد که کودک با اختصاص مکان های خاص به اشیایی که مانند نقاط دیدنی هستند، فضای خود را در داخل می سازد. این مدرسه با کمک بازی، ورزش و تجربیات مختلف امکانات جدیدی را در این زمینه فراهم می کند. زمین بازی که کودک به تدریج بر آن مسلط می شود، تحصیلات خود را تکمیل می کند. او به تدریج بر ترس این فضای وسیع و خالی غلبه می کند. تمرین نقاشی به تدریج او را نسبت به تناسبات صحیح حساس می کند. زیرا هر کودکی نسبت به تناسب نظر حساسی دارد. نقاشی همچنین او را به تسلط بر روش های بیان ایده های خود عادت می دهد. در ابتدا، اکثر کودکان به سختی می توانند موضوع مورد علاقه خود را در وسط کاغذ بکشند. وقتی آنها موفق شدند، می توانید مطمئن باشید که تسلط آنها بر فضا در مسیر درستی است.
کودک دبستانی تسلط عمیق هوشمندانه ای بر فضا پیدا می کند و این پیشرفت را می توان در نقاشی کودک مشاهده کرد. بازی برای همه کودکان ضروری است. بازی وسیله ای برای تاکید بر ملاقات و رویارویی با دیگران است. این بازی همچنین راهی برای سیستماتیک کردن هوشمندانه فضا است. بیشتر بازی ها در زمینی انجام می شود که با قوانین خاصی محدود شده است. کودک این قوانین را دوست دارد. زیرا برای او موانعی ایجاد می کنند که می تواند بر آن ها غلبه کند. گاه بازی هایی اختراع می کند که قوانین خاصی دارند; مانند راه رفتن در لبه پیاده رو، بدون پا گذاشتن روی مرز بین موزاییک ها، پایین رفتن از پله ها یا پریدن از روی پله ها، این بازی های زیاد نیازهای کودک را بیان می کند. او هم از نظر فیزیکی و هم ادراکی بر فضا مسلط است (همان).
تملک فضا توسط کودکان
تشکیل فضاهای مختلف در محیطهای گوناگون که مبلمان و سایل بوجود میآیند برای کودکان در تمام سنین جذابیت داشته و دوست دارند فضاها را به تملک خویش درآورند، این تصرف فضایی توسط کودکان یک امر بنیادی است در نتیجه طراحی فضاهای معماری خاص کودکان احساس تعلق فضایی به آنها خواهد داد که موجب رضایتمندی و ابعاد حس اعتماد بنفس در اجتماع خواهد شد.
معیارهای فضاهای مطلوب کودکان از نظر کیفی
منظور از طرح و اجرای فضای مناسب کودکان، فراهم نمودن بستر و عاملی موثر جهت تحقق قابلیت های بالقوه وجودی برای شناخن وجوه شخصیتی و جسمی و تامین رشد کامل آنان است. به عبارت دیگر نقش محیط فیزیکی در رشد کودک را از یک سو به عنوان بستری برای شکل گیری قالب های فطری و طرح کلی ابعاد وجودی او، از سویی دیگر عاملی موثر برای پایه ریزی و گسترش داشته های ذهنی، محتوای شناخت و مهارت های بدنی در نظر می گیریم.
معماری هنر ایجاد فضای ساخته شده است و عملکردهای متعددی را دارا است:
- عملکرد محافظت، زیرا هرکس نیاز به امنیت، محافظت، گرمی و صمیمیت و خلوص دارد.
- عملکرد ارتباط، زیرا انسان به صورت اجتماعی زندگی می کند و نیاز با ارتباط خانوادگی یا دوستانه، مراوده با همراهان و شرکت در مراسم اجتماعی دارد.
- عملکرد زیبایی شناسی، زیرا شهروندی که احساس کند در شهری زیبا زندگی می کند، بهتر می تواند در راه بهبود آن کار تلاش کند.
برای دستیابی به مبنای طراحی فضاهای مناسب برای کودکان باید به معیارهای مفید در طراحی فضای کودکان توجهی خاص مبذول شود. این معیارها عبارتند از:
- سازماندهی
- زمان و مسیر
- جز و کل
- فرم
- هماهنگی/ مقیاس
- نور
- رنگ
- علایم و نمادها
این شاخص ها (که مطلق هم نیستند) از غربال ادراک کودکان میگذرند، آنچه باقی می ماند، به عنوان معیارهای نهایی کیفیت در نظر گرفته می شود.
- سازماندهی
شامل پیدایش و برقراری مکان ها (تقارن)، مسیرها یا طرق (تداوم) و مساحت یا سطح (تقارب) است که در نهایت سازماندهی منجر به پیدایش تعدادی مرکز، مسیر و حوزه می گردد. برای کودک مرکز هرجایی می تواند باشد. در نتیجه مفهوم مسیر برا یکودکان کمتر از بزرگسالان جا افتاده است.
در نتیجه می توان انتظار داشت هر مسیر برای کودک در تقاطعی از زمان تبدیل به مرکز شود. در نتیجه انعطاف پذیری در نحوه سازماندهی مسیرها در مراکز در حوزه قابل قبول خودشان گردد.
- جز و کل
به علت این که کودک، قدرت تمرکز روی چند صفت باهم را ندارد، بنابراین قادر به درک پیچیدگی کلی نیست و نمی تواند هم زمان درباره کل و جز فکر کند. در هر واحد زمانی روی قسمتی از کل (جز) تمرکز می کند.
در نتیجه استفاده از عناصر پیچیده به صورت غالب لزومی ندارد. در ترکیب کل و جز نیز می توان از روابط ساده به صورت غالب استفاده کرد. به عبارتی از پرداختن به جزییات زیاد و پیچیده در طراحی بهتر است خودداری گردد.
- فرم
فرم های ساده و ابتدایی به فرم های پیچیده و نامنظم ارجحیت دارد و کل باید بر آنها فوق داشته باشد.
- هماهنگی/ مقیاس
اندازه و مقیاس عناصر باید متناسب با مقیاس اندازه طبیعی یا فیزیکی کودک باشد. کودک برای نزدیکی و درک بهتر از محیط نیاز دارد اندازه گیری را با مقیاسی که با آن آشناست انجم دهد و نزدیکترین مقیاس این کار، اعضای بدن خود کودک است. اشیا در فضا می توانند با ارتفاع، قد بازو و طول انگشت کودک مقایسه شوند. در چنین فضایی است که کودک می تواند مدتی طولانی دوام آورد.
- نور
از آنجا که کودک در پذیرش تنش و خستگی تحمل کمی دارند؛ باید از نورپردازی های دارای تضاد شدید، چه مصنوعی و چه طبیعی که ایجاد تنش و خستگی می کند، پرهیز کرد. در نتیجه نور طبیعی، ملایم و یکنواخت، مطلوب به نظر می رسد.
- رنگ
کودک در تاکید بر صفت رنگ تمایل زیادی از خود نشان می دهد (تا 6 سالگی کودکان اشیا را بر مبنای رنگشان با هم مقایسه می کنند).
در نتیجه رنگ یکی از شاخص ترین صفاتی است که باید به آن توجه شود. از ترکیب بندی های متضاد و خیلی شدید که دارای تنش هستند، پرهیز گردد. همچنین خود رنگ های مورد استفاده نیز از نظر شدت نباید شدید باشند، بلکه به صورت غالب باید از توالی های ملایم رنگ ها استفاده شود.
- علایم و نمادها
باتوجه به خود مرکز گرایی کودک و ناتوانی در تمایز پرسپکتیوهای مختلف توسط او جهت ایجاد خوانایی در فضا برای کودکان از علایم به عنوان نشانه هایی برای جهت یابی، احساس تعلق، وضوح و خوانای یفضا می توان استفاده کرد. بنا به خصوصیات این دوره سنی کودکان به شکل ها و نشانه های آشنا و قابل تغییر و توسط خودشان علاقه نشان می دهند و استفاده از این عناصر مطلوب است (پارسا، 1385).
طراحی برای کودکان
استانداردهای سرویسهای درمانی در بیمارستانهای کودکان در سه بخش قابل تقسیم می باشند:
1- سرویسهای کودک محور درمان که در آنها درمان حول محور نیازهای کودکان و خانواده آنها شکل گرفته و آنها بعنوان عاملی فعال در درمان نگریسته میشوند.
2- کیفیت و امنیت درمان که در آن پیشرفتهای پزشکی لحاظ شده و توسط کادر درمان ورزیده و ماهر ارائه می شوند.
3- کیفیت محیط و مجموعه که می بایست امن و درست طراحی شده باشد.
- محیط بیمارستان های کودکان باید به گونه ای طراحی شود که محیطی مورد علاقه و دوست داشتنی برای کودک باشد و امکاناتی مانند هنر، موسیقی و بازی برای ایجاد سرگرمی مثبت در آن در نظر گرفته شود.
- طراحی مراکز درمانی کودکان با بیمارستانهای عمومی یا بیمارستانهای بزرگسالان متفاوت است، زیرا کودکان نسبت به محیط اطراف خود بسیار حساس هستند و محیط عجیب، ناآشنا و گاهی ناراحت‌کننده بیمارستان ممکن است آنها را بترساند. هال در سال 1990 تحقیقی در مورد گرایش ها و توجهات خاص کودکان انجام داد و بیان کرد که کودکان بستری که امروزه در بیمارستان ها بستری می شوند نسبت به کودکان بستری شده در بیمارستان 10 سال پیش بیمارتر هستند. این در حالی است که امروزه توجه بیشتری به درمان های اورژانسی می شود و در عین حال تکنولوژی این قابلیت را فراهم کرده است که کودکان بیمار را که 10 سال پیش نمی توانستند زنده بمانند، زنده نگه دارند. وی همچنین یادآور می شود که کودکان بیمار باید شرایط لازم برای ادامه تحصیل و بازی در بیمارستان را داشته باشند. والدین نقش بسزایی در این فرآیند دارند و سیاست مشارکت والدین در درمان، طراحی و نیازهای ویژه است که اولین آن محل خواب است که از صندلی تا سوئیت جداگانه متفاوت است.
- یکی از راهکارهای مناسب در طراحی بیمارستان های کودکان، دادن حس کنترل به والدین است که بر فرآیندهای درمانی تاثیر می گذارد و استرس خانواده را کاهش می دهد. ایجاد حس داشتن مرز شخصی یکی دیگر از عوامل مهم در اتاق بیماران به خصوص کودکان است زیرا داشتن حریم خصوصی برای آنها بسیار مهم است. اتاق را می توان با ابزارهایی مانند تابلوها و کمدهایی که می توان قفل کرد شخصی تر کرد. همچنین با فراهم آوردن امکان دیدن کودک و حالات روحی او می توان فضای مستقل تری برای او ایجاد کرد. نیاز به فانتزی، تخیل و بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان است به همین دلیل تزیینات متنوع کودکان، راهروهای تزئین شده با آثار هنری کودکان و فضای پذیرایی به گونه ای طراحی شده است که امکان پذیرایی از کارکنان پذیرایی را فراهم می کند. برای دیدن کودک و ارتباط تصویری با او. و سیستم راه یاب کودک محور از جمله راهکارهای موثر در طراحی بهتر بیمارستان های کودکان می باشد. در یکی از بیمارستان ها حتی اعتبارات لازم برای ایجاد باغ وحش در نظر گرفته شده است.
- یکی از مهم ترین بخش های فرآیند درمان، مدیریت و کنترل درد بیمار است. درد ناخوشایند است، بهبودی را به تاخیر می اندازد و بر ناراحتی یا جراحت بیمار می افزاید. این مشکل به ویژه برای کودکان آزاردهنده است، اما زمانی که فرآیندها برنامه ریزی شده باشد و درد قابل پیش بینی باشد، می توان فرصت هایی ایجاد کرد تا کودکان با بازی و یادگیری، آماده پذیرش روند دردناک شوند و در عین حال راه هایی برای کاهش درد بیابند. درد همچنین آنها را در طول فرآیند ارائه کرد. استفاده از روش های روانشناختی مانند ایجاد حواس پرتی مثبت، افزایش مهارت های سازگاری و راهبردهای ذهنی- رفتاری نیز می تواند در این زمینه موثر باشد. همچنین می توان از این روش ها برای کاهش دردهای غیرقابل پیش بینی استفاده کرد. برای درمان درد کودک دستورالعمل هایی برای کودک، خانواده و کادر درمان در نظر گرفته شده است که در همه آنها تمرکز اصلی بر روی کودکی است که به دلیل مشکلات گفتاری، درک یا ارتباطی قادر به بیان درد خود نیست. (مانند کودکان خردسال یا دارای ناتوانی های ارتباطی یا یادگیری یا کودکان نیمه هوشیار مبتلا به بیماری های خطرناک). میزان و نحوه مصرف داروها برای کودکان بسیار مهم است و باید آموزش های لازم برای تخمین این مقدار و نتایج آن با بررسی های مکرر برای کادر درمان انجام شود. باید به کودکان مبتلا به درد پس از جراحی، فرآیندهای دردناک و طولانی مدت مانند سرطان توجه ویژه ای شود. اصول زیر بیانگر این موارد است:
- کودکان حق دارند تا اقدامات پیشگیرانه لازم برایشان انجام شود و درد آنها تخمین زده، کنترل گردد.
- کادر درمان می بایست آموزشهایی را برای پیشگیری، تخمین و کنترل درد کودکان دریافت دارند.
- کودکان می بایست به عنوان شرکت کننده فعال در فرآیند مدیریت درد در نظر گرفته شوند.
- تخمین میزان درد می بایست پس از هر فرآیند درمانی انجام شود.
- فرآیندهای درمانی می بایست از داروهای لازم برای کنترل درد استفاده کنند.
- مدیریت درد کودک می بایست با پرسشها و بررسیهای مکرر انجام گیرد.
- از روشهای گوناگون باید مطمئن شد که درد کودک درست فهمیده شده است. (قربانی، 1390)
مشخصاتی از فضاهایی که بچه ها در آنها فعالیت می کنند و در روند رشد و شخصیت آنها تأثیرگذار هستند:
– محیطی با فضای کافی
بچه ها به اتاق هایی نیاز دارند. به ویژه برای فعالیت های دلخواه در جائی که تحرک زیادی داشته باشند، مثل جست و خیز کردن، در اطراف با سر و صدا دویدن، پریدن و همدیگر را دیدن. این شاخصه قطعی از کمیت عملکردها است، اگر بچه ها فضای وسیعی برای حرکت داشته باشند.
– اتاق همگانی
فضای مرکزی مثل منطقه ورودی، حیاط اصلی- اتاق همگانی گسترش داده می شود. آنها فضاهای ملاقاتی هستند و امکاناتی برای فعالیت های مشترک پیشنهاد می کنند، که کوچکترها و بزرگترها دوست دارند شرکت کنند. بازی عملی، موسیقی زدن، مهمانی دادن، و دعوت کردن مهمان.
– اتاق های کوچک با درها
این قسمتی از زندگی هر روزی کودکان است که باید با یکدیگر در ارتباط باشند و گاهی اوقات تنها باشند، بنابراین بچه ها اتاق هایی برای این کار را دوست دارند، هم چنان که نمی خواهند ساکت باشند تا آرامش آنها بهم نخورد و راحت باشند و بخوابند تمرکز کنند و غیره…
– طاقچه، گوشه، برآمدگی
بچهها گوشههای دنج چه کوچک و چه بزرگ را دوست دارند، که به آنجا بروند و مثل یک آهنربا جذب شوند. مکان هایی که دنج باشد، امنیت، صمیمیت، و همچنین حوادثی دارد. شما می تواند در آنجا پنهان شوید و در آن مچاله شوید و با یکدیگر پچ پچ کنید و در مورد نقشه ها (برنامه ها) فکر کنید و خیلی چیزهای دیگر.
– اضافه شدن عناصر
درها، پنجره ها، پله ها، راهروها، کلیدهای برق، دستشویی ها و تمام چیزهای عملی. بچه ها دوست دارند که خودشان بدون کمک بزرگترها استفاده کنند. اندازه های این عناصر باید مناسب باشد و درخور بچههای کوچک و شرایط طوری باشد، که بچه ها خودشان به تنهایی قادر به استفده از آن باشند.
– مبلمان کودک
مبلمانی مثل میزها، صندلیها، نیمکتها، و کشو نه فقط اشیاء عملی برای کودکان هسند بلکه اسباب بازی هستند. بچه ها میخواهند با آنها بسازند، بازی دنبال هم سینه خیز رفتن و از بین تونل های مبلمان بچه های بزرگتر می توانند باز مبلمان بچینند و آنها را حرکت دهندو به کنار فشار دهند. این امکان هست که اینها را انجام دهند اگر مبلمان (اثاثیه) سنگین و پر حجم باشد در بازی ها.
– عکس، نقشه، کتابخانه
کتابخانه برای بچه ها یک مرکز نبوغ است.
– آشپزخانه کودکان در گوشه آشپزی
یکی از جاهای دلخواه برای دختران، همچنین پسران. آموزش پختن یا شوخی و لذت بردن از آشپزی خودمان.
– جاهای مختلف برای نگهداری انواع چیزها
فضای کافی (کف انبار و گوشه ها، تسهیلات نمایشی) برای هزاران چیز لازم هر روز و چیزهای ضروری (مانند ابزارها) و چیزهای مطلوب (کارهای هنری شخصی شما) اتاق برای گذاشتن وسایل و شما در اطراف شروع به بازی و کار کنید؟ تا روز بعد دراز بکشید.
– طبیعت
بچه ها طبیعت را دوست دارند، خورشید، آب، آتش، گیاه، حیوانات. آنها خیلی تحت تأثیر تجربیات طبیعت می خواهند قوانین طبیعت و پرتخیل را با چیزهای طبیعی کشف کنند، استخر، محیط نسبتاً کوچک، میوه ها، سبزیجات باغ، گل های باغ، شومینه، گوسفند، خرگوش ها، ماهی ها، پرندگان. بنابراین فضای بازی با کیفیت برجسته ای آماده می کنند.
– روشنایی
جایی با نور زیاد، نور طبیعی و شفاف اثر مثبت روی بچه ها دارد. چشم های آنها خیلی صمیمی و خوشحال هستند. به عبارت دیگر اتاق های تاریک با نور روزانه کم یا نور مصنوعی رنگ و رو رفته و نامناسب که تازگی و طراوت ندارند.
– زندگی چوبی
بچه ها چوب را دوست دارند، زیرا در خور احساسات بچه ها است و استفاده های گوناگونی در ساختمان به ویژه از چوب های طبیعی می شود.
– رنگارنگ
رنگ های روشن به چشم بچه ها باشکوه هستند. رنگ های تاریک و کمرنگ جالب نیستند، بنابراین وقتی حرف از رنگ ها پیش میآید بچه ها ترجیح می دهند یک کمی از آن ها رنگ ها مخلوط شوند و شاد شوند.
– دستشویی- نه اتاق بچه
دستشوییها بیشتر از یک توالت هستند. به ویژه بچه ها آنها در مقابل این مکان ویژه به شدت واکنش نشان میدهند. آنها یک دستشویی خوب و دنج را دوست دارند و از یک دستشویی زشت استفاده نمی کنند. این نشان می دهد که چطور به نقاشی توجه می کنند.
بیمارستان فونیکس
بیمارستان بیماران آریزونا، توسط گروه معماری اچ کی اس طراحی و بازسازی شده است. این مرکز بزرگترین مرکز بیماری های بیماران در این کشور است. این بیمارستان بخشی از مجموعه بزرگ فونیکس است که زیبایی بسیاری به معماری این محموعه داده است. چالش تیم طراحی در این پروژه افزایش زمین دانشکده و الحاق بنای جدید به ساختمان قبلی با حفظ انعطاف پذیری، ایجاد سهولت دسترسی به بخش های محتلف و از همه مهم تر حفظ شادابی فضا برای بیماران است (مهدوی، 1391: 123).
کانسپت کلی طراحی معماری بیمارستان
کانسپت کلی برای طراحی بیمارستان بیماران فونیکس، ایجاد یک بنا در ارتباط با فضای سبز پیرامونی بوده است. چیزی شبیه کوه و دشت کوهپایه ای. اتاق بیمار و فضاهای عمومی بیمارستان مثل راهروها یا فضاهای انتظار بسیار زیبا و دل نشین اند. جهت گیری بنا شمال شرق به جنوب غرب است و این مسئله باعث سهولت دسترسی ها در بنا شده. همچنین برای سهولت بیشتر در دسترسی سنگفرش های محتلفی در بنا به کار رفته تا مراجعین را راهنمایی کند؛ رنگ های مختلفی روی دیوار زده شده است که هم برای راهنمایی است و هم باعث زیبایی و تلطیف جو بیمارستان شده. رعایت این موارد فضای دلهره آور بیمارستان را به فضایی آرام که مخصوص بیماران است تبدیل کرده (مهدوی، 1391: 124).
طراحی معماری بخش بیماران
بخش بیماران سرپایی و بخش بستری بیماران در یک برج قرار دارد. منظم کردن عملکردها فاصله بین بخش های مرتبط را کم می کند و قابلیت جهت یابی را می افزاید. نمای برج از نظر زیبایی شناختی شبیه یک دشت باصفا است که به سه قسمت تقسیم شده. چیزی شبیه بادبان، بنا را هم از داحل و هم از خارج به سه قسمت تقسیم کرده است. این بادبان مشخصه ورودی بنا است و به خاطر شفافیت داخل بنا را روشن کرده. از خارج هم در شب مثل فانوس درخشان است. یکی از نکات مهم این است که فضاهای بیمارستان منظره مناسبی داشته باشند، چه اتاق بیمار و چه فضاهای عمومیتر، همه باید از دید منظر مناسبی بهره می بردند (مهدوی، 1391: 125).
دسترسی ها و عملکردها
از نکات دیگری که رعایت شده این است که سهولت دسترسی ها و چینش عملکردها فقط برای سازماندهی بیماران نبوده است، بلکه برای راحتی همراهان بیماران و آسایش آن ها نیز روابط عملکردی تحت تاثیر قرار داده شده. بنا بر آن چه گفته شد، گروه معماری اچ کی اس بنایی سازگار ساده، به دور از پیچیدگی در میان فضای سبزی با شکوه و فانتزی طراحی کردند که با زیست بوم منطقه نیز هم خوان باشد. نور فضای انتظار و راه رو ها از نور طبیعی بیرون به دست می آید که آرامش خاصی به فضا داده است (همان).
عملکرد بادبان میانی بیمارستان مثل دیوار نوری است، ورودی و فضای پذیرش زیر همین بادبان است. برای فضاهای بام سبز مخصوص بازی بیمار ها، غذاخوری، باغ استراحت خروجی هایی برای تردد خانواده بیماران تهیه شده است. اتاق بیماران تخت خواب برای همراه و مبلمان برای اعضای خانواده، در هنگام ملاقات دارد. بنا طوری طراحی شده که بتواند از نور خورشید استفاده کرده و گرمای زیادی جذب نکند تا تاثیر سیستم های مکانیکی را به حداقل برساند. سایه ی بنا نیز بر فضای سبز همیشه آنجا را خنک نگه میدارد (همان).
مرکز درمانی فونیکس
متریال و صرفه جویی
متریال بنا غالبا تجدید پذیر و بومی اند. عایق حرارتی و رطوبتی طوری طراحی شده اند که در ایجاد آسایش حرارتی موثر باشند. هزینه صرفه جویی شده در مصرف انرژی ۷۵۰ هزار دلار است که ضرف ۴.۵ سال هزینه ی سیستم گرمایش را باز می گرداند و صرفه جویی مصرف آب سالانه ۵.۵ میلیون گالون در هر سال است. بنا طوری طراحی شده است که قابلیت الحاق قسمت های جدید را داشته باشد. ابتدا از غرب و سپس از شرق می توان به بنای کنونی افزود.
مرکز درمانی فونیکس
بیمارستان پاریس
هتل بیمارستان دایو پاریس واقع در کشور فرانسه .است این هتل بیمارستان در ابتدا یک کاربری داشته و آن هم کاربری هتل میباشد که با گذشت زمان و بنا به نیاز کاربران بدلیل همجواری با بیمارستانهای شهر پاریس و همچنین تشخیص مدیریت مجموعه تغییر کاربری داده تا نیاز این گروه از بهره برداران را برطرف کند.
مرکز درمانی دایو پاریس
از جمله خصوصیات این هتل بیمارستان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- استفاده از معماری بومی سنتی فرانسه همخوان با بافت منطقه
- قرارگیری در کنار رودخانه سن فرانسه
09333358943