Skip to main content

برنامه ملی توسعه گردشگری ایران

برنامه ملی توسعه گردشگری جمهوری اسلامی ایران نخستین بخش از یک طرح فراگیر بلند مدت برای توسعه و مدیریت گردشگری کشور است. اهداف کلی توسعه بخش گردشگری عبارتند از: کمک به ارتقاء  و تقویت روابط ایران با سایر کشورها به عنوان بخشی از راهبرد گفتگوی تمدنها، ایجاد اشتغال برای جوانان و افراد بیکار، فراهم آورد فرصت های اقتصادی در مناطق روستایی، افزایش درآمدهای ارزی کشور، کمک به ارتقاء سطح رفاه اجتماعی و مهم تر از همه حصول اطمینان از پایدار بودن توسعه گردشگری از لحاظ زیست محیطی و اجتماعی و فرهنگی به منظور تحقق اهداف کلی توسعه ای فوق الذکر، برنامه ملی توسعه گردشگری برای دستیابی به هدف های زیر طراحی و تنظیم شده است:

 

اهداف برنامه

  • تهیه راهبرد بلند مدت و بازاریابی گردشگری و فرایند مداوم برنامه ریزی.
  • تهیه راهبرد توسعه منابع انسانی.
  • بهبود توانایی و ظرفیت بخش دولتی برای مدیریت گردشگری.
  • اجرای اصول و روش های فرایند برنامه ریزی گردشگری در یک «منطقه ویژه» یا مقصد گردشگری در ایران به عنوان یک الگوی نمایشی و تجربی.

این برنامه مشتمل بر تحلیلی از وضع موجود گردشگری در ایران و در فصول بعدی اهداف توسعه گردشگری زو استراتژیهای توسعه گردشگری برای بخش های مختلف، مانند توسعه منابع انسانی، بازاریابی، توسعه محصول و … بوده و ضمن بیان روش­های اجرایی سرانجام، هزینه ها و فایده های برنامه ملی توسعه گردشگری را توضیح داده است. در برنامه ملی گردشگری، استراتژی­های توسعه این صنعت از سه بعد. منابع گردشگری، مسیرهای گردشگری و گسترش منطقه ای آن مدنظر قرار گرفته است . در مورد منابع گردشگری در کوتاه مدت ( ۲۰۰۰ – ۲۰۰۱ )، میان مدت (۲۰۱۰-۲۰۰۱) و بلندمدت (۲۰۱۰ – ۲۰۱۰ ) ارائه برنامه شده است که در کوتاه مدت به ایجاد نظام کارآمد برای مدیریت منابع گردشگری پایدار و در بلند مدت نیز به ثبت مكانها و آثار گردشگری در فهرست یونسکو اشاره شده است. در مورد مسیرهای گردشگری استراتژی مشخص نمودن توسعه مسیرهای طولی و ایجاد راه ابریشم، مسیر کاروان ادویه، مسیر بزرگ کاروان شمالی از بندرعباس به طرف راه ابریشم، راه شاهی از عراق به شوش و نیز مسیر قدیمی تجاری خلیج فارس و دریای عمان گرفته شده که در کوتاه مدت متغیر سازی و ارزیابی منابع و راه های دسترس، تسهیلات و خدمات واقع در مسیرهای میان مدت اجرای آنها، در بلند مدت ایجاد و ثبات در ساختار مسیرها و ارتقاء وضعیت بهره برداری از آنها برشمرده شده است.

 

خط مشی برنامه

در مورد خط مشی های مدیریت اثرات گردشگری در سه بعد برنامه پیشنهاد شده است. در بعد بررسی استراتژی های مدیریت اثرات اجتماعی و فرهنگی اشاره شده است و به دلیل گسترده محدود، اثرات اجتماعی و فرهنگی بوده است. گردشگری بر ساختار آن مهم نبوده است و عمده ترین اثرات آن کاهش و تخریب ارزی ثروت های فرهنگی بوده است. از مجرا استراتژی های مدیریت اثرات گردشگری بر محیط طبیعی بررسی و شناسایی مفصل اثرات و احتمالا در آینده تهیه طرحهای مدیریتی برای کاهش این اثرات تكيه شده است. که در این زمینه بهبودهای استراتژی های مدیریت فواید اقتصادی یعنی شاخه های عملکرد اقتصادی در مورد هزینه ها، سزرمایه گذاری و اشتغال و کاهش سازمان به لحاظ مدیریتی و اجرای سیاستها و استراتژی های برنامه در کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت فاقد کارایی عنوان گردیده است. که علت آن رها بودن از چارچوب یک برنامه بلندمدت، فقدان کارکنان حرفه ای و کارآمد، عدم وزن لازم در دولت و عدم هماهنگی برشمرده شده است. به طور کلی ساختار نهاد گردشگری را چه به لحاظ سیاست گذاری و چه اجرایی در آمده و منعکس کنند. خواسته ها و دیدگاه های گردشگری نمی داند. بنابراین در این طرح به ارتباط ساختار گردشگری با چارچوب سیاستگذاری بلندمدت به طور منفی تكیه شده و فراهم آوردن زیرساخت­ها، قوانین و مقررات و دستورات (فتح‌تبار فیروزجاه، ملک محمدی؛ 1390).

 

پژوهشگران برتر

مشاوره انجام پایان نامه گردشگری و توریسم

0990-135-4771

 

ثبت سفارس