Skip to main content

اصول زیست ­پذیری

 

موسسه راه­ حل­های بافت حساس (CSS)[1]

این موسسه برای بهبود کیفیت اصول زیست پذیری سکونتگاه­های روستایی به استراتژی پیشنهاد می­کند که عبارت­اند­از: 1- بهبود ایمنی جاده­ها و راه­ها که در این صورت راه روستایی می تواند منجر به کاهش درگیری میان رانندگان، عابران پیاده، دوچرخه سواران و به ویژه در اطراف مدارس، پارک ها، مناطق تفریحی، و محله­ها شود. ۲- استفاده خلاقانه از منابع مالی، فرهنگی، و سرمایه انسانی برای اجرای پروژه­ها در سکونتگاه­های روستایی. 3- مشارکت موثر و فعال اعضای جامعه روستایی در پیش بینی، طراحی، پشتیبانی و اجرای پروژه­ها. 4- افزایش دسترسی به دارایی­های طبیعی، ترویج گردشگری روستایی، و حفاظت از منابع طبیعی و فرهنگی. 5- بهبود محصولات صنعتی یا کشاورزی بدون اختلال در زندگی روستایی و منابع طبیعی است. 6- گسترش طیف وسیعی از گزینه های حمل و نقل برای ساکنان جامعه روستایی برای رسیدن به شغل، مراقبت های بهداشتی، خرید، و فعالیت­های روزانه با توسعه شبکه های حمل و نقل ۷- مدیریت وسایل حمل و نقل در سطح سکونتگاه های روستایی و امتداد راه های اصلی که جوامع روستایی از طریق آنها عبور و مرور می کنند. ۸- حیات بخشی به سکونتگاه­ها با در نظر گرفتن معابر و خیابان های اصلی از طریق تنظیمات شبکه خطوط خیابان، بهبود تسهیلات عابر پیاده و فضاهای مدنی و نظایر آن. 9- بهبود قابلیت دسترسی، ایمنی و کیفیت زیبایی شناسانه در امتداد بزرگراه روستایی و جاده (بوئینی، عینالی، 1394).

 

اصول جوامع زیست ­پذیر از نظر انجمن (AARP)[2]

این انجمن که با هدف بهبود کیفیت زندگی افراد مسن و بالای ۵۱ سال تشکیل شده است جهت بهبود زیست­پذیری در سکونتگاه­ها اصولی را تدوین نموده است که عبارتنداز: ۱- ایجاد سکونتگاه قابل زندگی از جمله مسکن مناسب و مقرون به صرفه، و قابل دسترس و همچنین خدماتی برای تحرک و پیاده روی و وسایل نقلیه مناسب برای تردد غیر از ماشین ۲- بهبود سلامت وخدمات از جمله مواد غذایی سالم ، فرصت برای راه رفتن، دوچرخه سواری و ورزش، و دسترسی به امکانات بهداشتی و خدمات مرتبط را ارائه و پشتیبانی از جمله امکانات و خدمات حمایتی مربوط به سالمندان و جوامع آسیب پذیر ۳- دسترسی به ایمنی سریع و امنیت شخصی با حمایت دولت های محلی (AARP, 2005).

 

اصول زیست ­پذیری کمیته امور مسکن سنای ایالات متحده

اصول زیست­پذیری از دیدگاه این کمیته برای سکونتگاه­های انسانی عبارت هستند از: قدرت انتخاب برای حمل ونقل، مسکن مناسب، ارتقاء رقابت اقتصادي، حمایت از اجتماعات محلی موجود، انطباق با سیاست­ها و سرمایه گذاری­ها و اجتماعات محلی و محلات ارزشمند، همچنین این کمیته اصول مبنایی و ریشه­ای زیست­پذیری درسکونتگاه­های انسانی را در دسترسی، برابری و مشارکت دانسته، بر این مبنا سکونتگاه زیست­پذیر جایی است که امکان دسترسی به زیرساخت­های چون حمل ونقل، ارتباطات، آب و بهداشت، غذا، هواي پاك، مسکن مناسب، شغل مناسب و مورد علاقه و فضای سبز و پارك­ها را برای همه ساکنین مهیا سازد (United States Department of Transportation US DOT, 2010).

[1] Context Sensitive Solutions

[2] American Association of Retired Persons

 

پژوهشگران برتر

مشاوره انجام پایان نامه گردشگری و توریسم

0990-135-4771

 

ثبت سفارس