گردشگری در کشور مالزی
در کشور مالزی همه ایالتهای سیزده گانه در برنامه ریزی های سیاحتی با دولت مرکزی همکاری نموده و با در نظر گرفتن ویژگیها و جذابیتهای اقلیمی و فرهنگی برنامه های زمان بندی شدهای را تعداد توریست ها در سال ۱۹۹۸ به ۷۶۶۹۰۰۰ نفر و در سال ۱۹۹۹ به ۹ میلیون نفر رسیده است. امروزه اکوتوریسم یکی از مهمترین صنایع درآمد مالزی را تشکیل میدهد (محمدی ده بزرگ، زیاری؛ 1392).
اهمیت توسعه صنعت گردشگری
در برنامه نهم مالزی (۲۰۰۶-۲۰۱۰) اهمیت توسعه گردشگری پایدار مورد تاکید قرار گرفت. در این برنامه توسعه محصول، ارتقاء منابع انسانی و ارتقاء فعالیت های ترویج و تبلیغاتی توسعه گردشگری داخلی مورد تاکید قرار گرفت. کمیته گردشگری ملی به عنوان هماهنگ کننده بخش خصوصی دولتی فعالیت خواهد کرد. برای توسعه موثر استراتژیهای گردشگری کارگروه های فرهنگی و گردشگری ایالتی در هر ایالت شکل خواهد گرفت. تمرکز بر توسعه اکوتوریسم در بخش کشاورزی و محصولات روستایی ایجاد شده است (مرزو کی ۲۰۱۰).
گردشگری و اقتصاد مالزی
در طول برنامه نهم مالزی تاکید بر افزایش کمک گردشگری به طور خاص در بخش خدمات و به طور کلی در اقتصاد است. هدف اصلی ارتقاء مالزی به عنوان مقصد گردشگری برجسته در دنیا همزمان با توسعه گردشگری داخلی است. تاکید بر تلاش همگانی و افزایش همکاری های بین بخشی و ایجاد محصولات گردشگری خلاقانه می باشد. همچنین اولویت بالایی به پایداری توسعه گردشگری در مالزی داده شده است و حساب اقماری گردشگری نیز به طور کامل به کار گرفته شد در طول برنامه هفتم مالزی ۴۸۴۵۲ میلیون رینگت صرف اجرای برنامه های مختلف گردشگری شد.
توسعه گردشگری مالزی
در سال ۲۰۰۲ مالزی از طرف سازمان تجارت جهانی به عنوان یکی از ۳۰ مقصد گردشگری در حال ظهور معرفی شد. در سال ۲۰۰۷ که برنامه بازدید از مالزی در این سال اجرا شد این کشور میزبان بیش از ۲۰ میلیون گردشگر خارجی بود و در آمدی معادل ۱۲ میلیارد دلار نصیب این کشور شد که سبب شد بخش گردشگری بعد از تولید و ساخت به دومین منبع درآمد خارجی تبدیل شود.