معماری مدرن

در فرهنگ بربنائیکا در توضیح واژهی مینی مالیم آمده است : جنبشی که در اواخر دهه ۱۹۶۰ در عرصه هنرها به ویژه نقاشی و موسیقی در آمریکا پا گرفت و بارزترین مشخصهای آن تأکید بر سادگی بیش از حد صورت و توجه به نگاه عینی و خشک بود. آثار این هنرمندان گاهی کاملا از روی تصادف پدید می آمد و گاه زادهی شکل های هندسی ساده و مکرر بود منتقدان عناوینی مانند «هنر خشی»، ساختارهای فرا هندسی»، «هنر الفبا »، «ساختارهای بدوی» را به این شکل هنری به دقت سنجیده اطلاق می کردند. گاه هنر مینی مال را با عناوینی مانند ساختار ابتدایی، هنر تکرار، هنر خرده پردازی می گفتند و هنرمندان این عرصه را مینی مالیت خطاب می کردند.

در کتاب تاریخ هنر مدرن «آرناسون» از مینی مال آرت به عنوان هنر خرد یاد کرده و مینیمالیسم را خردگرایی معنا کردهاند. این واژه در قرن بیستم و به خصوص از سال های ۱۹۹۰ برای تعریف کی تخیلی، خشن، با شکلی منظم و ساده و روندی صنعتی، به کار می رفت. در سال ۱۹۲۹ اولین بار دیوید بورلیک در مقدمه‌ی کاتالوگ نمایشگاه نقاشی گراهام’ در گالری دیو دنیینگ از این واژه استفاده کرد. بورل یک نوشت : امینی مالیسم نامش را از واقع گرایی نایش گرفته است. موضوع ، بودن خود نقاشی است. » لازم به ذکر است برخی از پژوهشگران نیز معتقدند واژهی مینی مال برای بار اول برای اثر هنری از ساموئل بکت (نويسندهی ایرلندی به نام نفس که تنها ۳۰ ثانیه طول کشید به کار برده شده است. به طور کل یکی از قدیمی ترین ذکرها از مینی مالیم توسط مارسل دوشان در آسان سازی ترکیبات سوپر مائینی کازیمیر مالویچ و نقاشی های آبسترهای بارنت نیومن” می باشد (چوبک، لیتکوهی؛ 1392).

ویژگی های سبک مینیمالیست

الف: مینیمالیسم سبک یا روشی است که مجذوب المان های مادی هنر می شود و از هرگونه اشاره به ذهنیت و بیان درونی هنرمند پرهیز می کند و نهایتاً تجربه ای صادقانه و مستقیم در هنر را ضروری می داند. هنرمندان مینیمالیست به خلق آثار سه بعدی و اغلب با ابعاد بزرگ گرایش داشتند و باپرهیز آگاهانه از ایجاد عمق در تصویر، مرزهای مجسمه و نقاشی را مخدوش کردند. ایشان با تأکید بر شیئیت که از ویژگی های بارز مینیمالیسم است سعی در کشف توانائی های فضای واقعی داشتند. اصطلاح شیء که در مقاله ی اشیای خاص در سال 1966 توسط دونالد جاد استفاده شد به تدریج رواج پیدا کرد و به عنوان هنر مطرح شد. استفاده از اصول ساده ی ریاضی و تصاعد جبری در ترکیب بندی از مهم ترین ویژگی های این هنر است. اگون گوسن در سال 1966 نمایشگاهی از هنر مینیمالیستی را چنین تعریف کرد بدون نمادگرایی، بدون پیغام و بدون خودنمایی شخصی.

ب: هنرمندان مینیمالیست از تولیدات صنعتی و مونتاژ آنها درترکیب و خلق آثار خود بهره می بردند؛ تولیداتی که تا آن زمان برای دنیای هنر ناشناخته بود و بدین ترتیب لمس یا دست شخصی را از بین بردند.

ج: هنرمندان مینیمالیست اولین نسلی بودند که در دانشگاه های هنری آموزش دیده بودند و همزمان با آموزشهای عملی، مطالعاتی در زمینه ی فلسفه و تاریخ هنر نیز داشتند. ایشان خود در نقد این هنر به عنوان جنبشی با مبنای فلسفی سهم بسزایی داشتند و بر بحث هایی که موجبات هنر جدید را به وجود می آورد به ویژه هنر مفهومی که از زبان به عنوان ابزار کار اهمیت چنین آثاری تا به امروز نیز مشاهده میشود (کلپیت، 1983). استفاده از مواد سبک و غیر سنتی در کار بسیاری از هنرمندان چند رسانهای پس از دهه ی شصت نیز ادامه یافته است. هنرمندان مینیمالیست پایه و یا هرآنچه موجب فاصله با بیننده در فضا می شود حذف کردند و با چیدمان فرمهای ساده و شبیه به هم به متغیرهای نور، حرکت، جسم انسان و فضا توجه کردند در حقیقت هنر مینیمال دیدگاه سنتی مجسمهسازی و نقاشی را به عنوان یک مفهوم از پیش تعریف شده و محدود مورد پرسش و نقد قرار می داد (درویش و معصومی، ۱۳۹۴).

معماری مدرن