بازار اصفهان
تجار اصلی بازار اصفهان دفاتری در راستههای بازار ندارند. اما محل کار آنها در کاروانسراهای وسیع و مجلل که در پشت راستهها است، قرار دارند. واژهی کاروانسرا از زمان گذشته نشأت میگیرد. زمانی صفهایی طولانی از شتر، اسب و خر وارد بازار میشد اما کامیونها با سرعت جای این کاروانهای حیوانی را میگیرند (Miller, 1961: 13-14).
در سال ۱۹۶۰ م، در راستههای بازار، در میان فروشندگان و خریداران، مسیرهای ویژهای بود که از حاشیهی شهر به وسیلهی راهی که فاقد سقف و در و دروازه بود به بازار متصل میشد. در حاشیهی این راه هیچگونه کاراوانسرای یا تجارت خانه نبود تا مسافران و تجار بتوانند به سرعت و بدون درد سر خود را به مراکز خرید و فروش عمده برسانند.
تا دوره میلر، خیابان کشی در این روند تاثیر گذار بوده است.
در سال ۱۹۳۱ م.۱۳۱۰ش. تنها سه خيابان آسفالت شدند: خیابان طالقانی (شاه) ، خیابان هاتف و حافظ. (25 :1969 ,Proudlove). چنین تغییرات ارتباطات در حمل و نقل، بر فضای مورد استفاده در بازار تاثیر گذار بوده است. افزایش جمعیت همچنین موجب تغییرات اجتماعی و گسترش شهر شد و فشار شدیدی به منظور استفادهی بیشتر از وسایل نقلیه را بر سیستم وارد کرد (همان، ۲۵) اما این فشار یکطرفه نبوده بلکه از طرف بازار و هم از خارج بازار فشار وارد میشد که نیاز استفاده از وسایل نقلیه را به خوبی نشان می داد. بنابراین این گاراژها در حاشیهی بازار شكل گرفتند. بنابه گفتهی بازاریها، بازار خود به عنوان شهر با هستهی اصلی شهر تلقی میشد که در مصاحبه آشکارا به آن اشاره میکنند که حاشیهی شهر همان حاشیهی بازار است.
پژوهشگران برتر
مشاوره انجام پایان نامه مهندسی معماری و شهرسازی
0990-135-4771